پزشکی و سلامتی

عوامل خطرساز در بیماری نقرس پا

چندین عامل وجود دارند که می توانند احتمال ابتلا به هیپر اوریسمی و در نتیجه نقرس را بالا ببرند. از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

سن و جنسیت: مردان نسبت به زنان اوریک اسید بیشتری تولید می کنند. با این حال، میزان اوریک اسید بدن زنان پس از یائسگی به مقدار اوریک اسید در بدن مردان نزدیک می شود.

ژنتیک: داشتن سابقه خانوادگی نقرس احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.

سبک زندگی: مصرف الکل در دفع اوریک اسید از بدن اختلال ایجاد می کند. مصرف یک رژیم غذایی سرشار از پورین نیز مقدار تولید اوریک اسید را در بدن افزایش می دهد.

قرار گیری در معرض سرب: قرار گرفتن به صورت مزمن در معرض سرب با برخی از موارد ابتلا به نقرس ارتباط داده شده است.

مصرف برخی دارو ها: برخی دارو ها می توانند میزان اوریک اسید خون را در بدن افزایش دهند. این دارو ها شامل برخی مدر ها (ادرار آور) و دارو های حاوی سالیسیلات می شوند.

وزن: داشتن اضافه وزن خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهد. دلیل آن نیز ساخت و ساز بیشتر سلول های بافت های بدن و تولید بیشتر اوریک اسید به عنوان یک محصول زائد از سوخت و ساز بدن است. همچنین، از آنجایی که سلول های چربی سیتوکین های پیش التهابی را تولید می کنند، مقادیر زیاد چربی سبب افزایش التهاب بدنی می شود.

جراحی یا آسیب نیز خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهد.

دیگر مشکلات سلامتی: نارسایی و دیگر مشکلات کلیوی می توانند توانایی بدن را در دفع موثر مواد زائد کاهش دهند که این وضعیت به افزایش مقدار اوریک اسید خون منجر می شود. دیگر بیماری های مرتبط با نقرس شامل فشار خون بالا، دیابت و کم کاری تیروئید می شوند.

عوارض نقرس پا

در برخی موارد، نقرس می تواند به بیماری های جدی تری از جمله موارد زیر پیشرفت کند:

سنگ های کلیوی

در صورتی که کریستال های اورات در مجاری ادراری تجمع یابند، می توانند به سنگ های کلیوی تبدیل شوند.

نقرس عود کننده

برخی افراد تنها یک حمله  نقرس را تجربه کرده اند. دیگر افراد بازگشت های مکرری از این بیماری را تجربه می کنند که به صورت تدریجی به مفاصل و بافت های اطراف آن ها آسیب می رساند.

درمان دائمی نقرس

اغلب موارد ابتلا به نقرس با مصرف دارو درمان می شوند. داروها می توانند برای درمان علائم حملات نقرس، پیشگیری از حملات بعدی و کاهش خطر ابتلا به عوارض این بیماری به کار گرفته شوند.

از جمله عوارض نقرس می توان به سنگ های کلیوی و تشکیل توفوس اشاره کرد. توفوس ها توده هایی هستند که در اثر پیشرفت بیماری در اطراف مفاصل به وجود می آیند.

دارو هایی که معمولا برای این بیماری مصرف می شوند شامل دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)، کلشیسین یا کورتیکو استروئید ها (کورتون) هستند. این داروها التهاب و درد نواحی مبتلا به نقرس را کاهش داده و اغلب به صورت خوراکی مصرف می شوند.

داروها می توانند سبب کاهش تولید اوریک اسید یا افزایش توانایی کلیه در دفع آن از بدن شوند. نمونه این دارو ها به ترتیب آلوپورینول و پروبنسید می باشند. حمله حاد نقرس در صورت عدم درمان ظرف ۱۲ تا ۲۴ ساعت به شدید ترین حالت خود خواهد رسید. در صورت عدم درمان بهبود خود به خود ظرف ۱ تا ۲ هفته مورد انتظار خواهد بود.

راههای پیشگیری از نقرس

راهبرد های بسیاری از نظر رژیم غذایی و سبک زندگی وجود دارند که با پیروی از آن ها می توان از بروز اولیه یا بازگشت بیماری نقرس جلوگیری کرد. از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

❇ خودداری از مصرف الکل

❇ حفظ وزن مناسب

❇ مصرف مایعات فراوان

❇ اجتناب از استرس

❇ احتیاط در مورد اسیب های احتمالی به مفاصل

❇ اجتناب از زیاده روی در مصرف مواد پروتیینی

دکتر غلامرضا نادری

متخصص ارتوپدی آرتروسکوپی ، آرتروپلاستی و فوق تخصص جراحی مچ پا در تهران